Imagine..

object width="425" height="344">

Ο κόσμος σαν χρώμα..

Εγώ σαν χρώμα
θα ήμουνα ροζ
απαλό και ήρεμο
ήσυχο και γλύκο

Ο Φώτης ο αδελφός μου
γκριζοπράσινος φαίνεται
γκρίζος σαν τη συννεφιά
και πράσινος με φαντασία

Ο Θοδωρής ο πλακατζής
τα θέλει όλα πράσινα
ρούχα,μαλλιά και καραμέλες
είναι ο πράσινος θεός μας

Και η μαμά μου τώρα εδώ
γαλάζια σαν τον ουρανό
άστρο λαμπρό και φωτεινό
με χρώμα γαλάζιο απαλό

Κι ο μπαμπάς μου ο καλός
γαλάζιος σκούρος είναι αυτός
αστείος πολύ με κέφι
φαντασία και λάθη

Κι τώρα ο δάσκαλός μου
είναι πολύχρωμος πολύ
χαρούμενος με κέφι
και γέλιο πολύ

Και η γιαγιά μου η καλή
είναι χρυσή,δημιουργική
της αρέσει η μουσική
και φυσικά η ζωγραφική

Μα είναι η νονά μου εδώ η καλή
που της αρέσει το γέλιο πολύ
είναι πολύ ξεχωριστή
με χρώμα κίτρινο κι αυτή

Και τώρα η φίλη μου η καλή
η πιο μεγάλη, η φιλική
Μαρία την λένε και το χρώμα που'ναι αυτή
είναι το κόκκινο το καρπουζί

Η ιστοσελίδα του Diddl

Μια ωραία ιστοσελίδα με διασκεδαστικά, ωραία  παιχνίδια!


http://www.diddl.com/appgen/?cl=depesche&cp=home&cmd=show_home

New York..

Γαρδένια..

Λευκή γαρδένια φωτεινή
με πέταλα γλυκά
σαν τις χιονονιφάδες
άσπρη, μικρή μεριά


Λουλούδια σαν κι΄αυτή
δεν υπάρχουν άλλα
άσπρη σαν το χιόνι
λουλουδένια λαμπάδα


Ώσπου μια μέρα σκοτεινή
έγιναν όλα μαύρα
μα η γαρδένια η μικρή
κρατιέται απ΄τη λιακάδα

Τριαντάφυλλο..

Τριαντάφυλλο μαρμάρινο
ακούνιστη φωνή
που άνοιξη ανθίζει
μεσ' στην γλυκιά φυγή

Καλοκαιριού ζεστή αγκαλιά
που χώθηκε εκεί μέσα
τριαντάφυλλο γλυκάτο
μικρό και μυρωδάτο

Στου φθινοπώρου τον καιρό
ψηλώνει απ'τη βροχή
το κουνιστό τριαντάφυλλο
απο γλυκιά φωνή

Και τον χειμώνα έρχεται
κι η τέλεια παγωνιά
και το τριαντάφυλλο γερνά
δειλιάζει μεσ' το χώμα

Βιολέτα..

Βιολέτα θαμπωμένη
από λουλούδια άλλα
μια στεναχωρημένη
μικρή, γλυκιά λιακάδα

Μια μάγισσα προφτάνει
ως τη βιολέτα πλάι
κουνάει το ραβδί της
κι αλλάζει την ψυχή της

Κι η ξακουστή βιολέτα
στον κάμπο λέει να πάει
να πάει να θαμπώσει
λουλούδια της ζωής της

Μαργαρίτα..

Μαργαρίτα κουνιστή
λουλούδι ασπροκίτρινο
με λουλουδένια χείλη

Στης άνοιξης τη μέρα
ονειρεμένος ήλιος
τα πάθη αγκαλιάζει

Κι η μαργαρίτα η κίτρινη
με λουλουδένια χείλη
μες του χειμώνα τη μεριά
γέρνει βαριά στο χώμα